ادوارد اسنودن درباره این بدافزار جاسوسی می‌گوید: «این تکنولوژی که نباید وجود می‌داشت، در همه‌جا حضور دارد. وقتی به آن نگاه می‌کنم، می‌بینم که این یک ابزار امنیتی نیست. آنها هیچ‌گونه محفاظت و حمایتی فراهم نمی‌کنند و واکسن هم نساخته‌اند، بلکه تنها یک ویروس را به فروش می‌رسانند.»
هدف اولیه این تکنولوژی مبارزه با تروریسم و جرم و جنایت بوده، اما دولت‌ها از آن برای نفوذ به روزنامه‌نگاران، رهبران مذهبی و فعالان حقوق بشر استفاده می‌کنند. این تکنولوژی جاسوسی، پگاسوس نام دارد که توسط شرکت اسرائیلی NSO Group ساخته شده و به قیمت میلیون‌ها دلار فروخته می‌شود. پگاسوس پیچیده‌ترین بدافزار جاسوسی کشف شده محسوب می‌شود.
ترسناک‌ترین جنبه این بدافزار این است که از اکسپلویت بدون نیاز به کلیک (Zero Click) برای آلوده کردن دستگاه شما استفاده می‌کند؛ یعنی بدون اینکه شما کاری انجام دهید یا روی چیزی کلیک کنید، زمانی که این ابزار بتواند به یک گوشی اندرویدی یا آیفون نفوذ کند، دستگاه به یک ابزار شنود تمام و کمال تبدیل می‌شود.
تصور کنید که تنها با دریافت یک پیام یا متن، این بدافزار می‌تواند از امنیت گوشی شما عبور کند و ابزار جاسوسی‌ای را نصب کند که دسترسی کامل به گوشی شما را تضمین می‌کند. این دسترسی شامل تمام پیام‌ها، عکس‌ها، ویدیوها و ایمیل‌ها است. همچنین می‌تواند میکروفن و دوربین گوشی شما را روشن کند و به GPS شما دسترسی پیدا کند و موقعیت شما را ردیابی کند.
سابقه‌ی استفاده از اولین نسخه‌های پگاسوس به سال ۲۰۱۶ برمی‌گردد. از بین کشورهایی که از این نرم‌افزار جاسوسی استفاده کرده‌اند، می‌توان به مجارستان، مکزیک، عربستان سعودی، هند و امارات متحده عربی اشاره کرد.
بر اساس گزارش‌ها، پگاسوس علاوه بر تهدید امنیتی، به‌عنوان ابزاری برای سرکوب آزادی بیان و نقض حقوق بشر نیز شناخته می‌شود. این بدافزار به دولت‌ها امکان می‌دهد تا به اطلاعات حساس افراد دسترسی پیدا کنند و در نتیجه، بسیاری از فعالان حقوق بشر و روزنامه‌نگاران تحت تهدید قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، در سال 2021، گزارش‌هایی از هک شدن گوشی‌های فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران در چندین کشور منتشر شد که استفاده از پگاسوس را تأیید کرد. این موضوع نگرانی‌های جهانی درباره حریم خصوصی و امنیت دیجیتال را افزایش داده است.
