فناوری بی‌سیم، مانند بلوتوث یا Wi-Fi 6، کار با بسیاری از لوازم الکترونیکی روزانه ما را راحت‌تر و انعطاف‌پذیرتر کرده است. با این حال، شبکه سیمی مزایای متمایزی نسبت به همتایان بی‌سیم خود را در مورد امنیت دارا می‌باشند. لاگ‌مدیا در این مقاله به بررسی مزایای شبکه سیمی می‌پردازد.
1. هیچ سیگنال بی‌سیمی برای هک شدن ندارد
شبکههای بی‌سیم داده‌ها را از طریق امواج رادیویی منتقل می‌کنند. این سیگنال‌ها در منطقه محلی شما پخش می‌شوند و اغلب از مرزهای فیزیکی فراتر می‌روند و به همسایگان و خیابان‌های اطراف می‌رسند. این باز بودن، شبکههای بی‌سیم را در برابر این حملات آسیب‌پذیر می‌کند:
- استراق سمع: هکرها می‌توانند بسته‌های داده را با استفاده از ابزارهای در دسترس مانند Wi-Fi Sniffers، گرفتن اطلاعات حساس مانند اعتبار ورود یا داده‌های شخصی، رهگیری کنند.
- حملات مرد میانی: خرابکاران می‌توانند خود را بین دو دستگاه ارتباطی قرار دهند تا داده‌های ارسال شده را رهگیری یا دستکاری کنند.
- نقاط دسترسی خرابکارانه: دستگاه‌های غیرمجاز می‌توانند نقاط دسترسی بی‌سیم قانونی را تقلید کنند تا کاربران را به اتصال و افشای اطلاعات حساس ترغیب کنند.
در مقابل، اتصالات شبکه سیمی داده‌ها را از طریق کابل‌های فیزیکی مانند اترنت منتقل می‌کنند. به شما امکان می‌دهد به‌صورت فیزیکی مکان جریان داده را کنترل کنید. این کنترل فیزیکی امکان رهگیری از راه دور را از بین می‌برد. و مهمتر اینکه امنیت بسیار بالاتری را تضمین می‌کند.
بیشتر بخوانید: شرح کاملی از 11 مدل شبکههای کامپیوتری
2. هک کردن شبکه سیمی نیاز به دسترسی فیزیکی به دستگاه‌ها دارد
بدون سیگنال‌های بی‌سیم برای رهگیری، هکرها معمولاً برای به‌خطر انداختن شبکه شما نیاز به دسترسی فیزیکی به کابل‌ها و دستگاه‌ها دارند. این تفاوت اساسی به‌عنوان یک عامل بازدارنده برای هکرها عمل می‌کند. زیرا آنها باید بر چالش‌های زیر غلبه کنند:
- اتصال فیزیکی: مهاجم باید دستگاه خود را به شبکه متصل کند و نیاز به دسترسی به پورت اترنت، USB یا سایر رابط های فیزیکی داشته باشد.
- استقرار سخت‌افزار: هکرها باید از ابزارهای هک سخت‌افزاری استفاده کنند که هزینه زیادی دارد. بسیاری از این ابزارها ممکن است گران باشند و ارزش هزینه کردن را نداشته باشند.
- محدودیت‌های زمانی: هکرها در صورت دسترسی فیزیکی به دستگاه‌ها به‌دلیل خطر فزاینده گرفتار شدن، باید سریعاً وارد عمل شوند. این محدودیت زمانی، نفوذ صحیح به شبکه شما را برای هکرها دشوارتر می‌کند.
این موانع فیزیکی به‌طور قابل توجهی تلاش، زمان و ریسک مهاجمان را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، شهروندان و سازمان‌ها اغلب اقدامات متقابل دیگری مانند دوربین‌های نظارتی، سیستم‌های تشخیص نفوذ، و پروتکل‌های دسترسی محدود را به‌کار می‌گیرند که نفوذ مهاجمان به شبکه‌ها را سخت‌تر می‌کند.
اغلب، خطر تجاوز و گرفتار شدن برای جلوگیری از تلاش بیشتر هکرها برای هک کردن شبکههای سیمی کافی است.
3. شناسایی ابزارهای هک سخت افزار آسان‌تر است
سخت‌افزار غیرمجاز متصل به یک شبکه سیمی معمولاً بیشتر از هک کردن یک شبکه بی‌سیم است. برخلاف حملات بی‌سیم که هیچ ردی از خود به‌جا نمی‌گذارند، هک سخت‌افزار شامل دستگاه‌های ملموسی است که قابل شناسایی و حذف هستند. به‌عنوان مثال:
- شیرهای شبکه یا Sniffers: دستگاه‌هایی که انتقال داده‌های سیمی را رهگیری می‌کنند به‌طور فیزیکی به شبکه متصل هستند و به‌راحتی قابل شناسایی هستند.
- دستگاه‌های خرابکار: رایانه‌های غیرمجاز یا لوازم جانبی مانند کی‌لاگر USB باید به‌صورت فیزیکی به دستگاه‌های شبکه وصل شوند که ردیابی و حذف آنها را آسان‌تر می‌کند.
اگرچه تشخیص دستگاه‌های خرابکارِ پیشرفته‌تر، مانند کابل‌های OMG، سخت‌تر است، اما هزینه بالایی دارند و معمولاً به‌جای خانوار معمولی، برای سازمان‌های حمله کننده رزرو می‌شوند.
4. بدون نیاز به بازی با تنظیمات امنیتی
شبکههای بی‌سیم اغلب به پیکربندی مناسب برای اطمینان از ارتباط ایمن نیاز دارند. پیکربندی نادرست دستگاه‌های شبکه و سایر لوازم الکترونیکی بی‌سیم می‌تواند آنها را برای ابزارهای شناسایی هک نمایان کند و منجر به آسیب‌پذیری‌های جدی شود. در مقابل، پیکربندی اشتباه اتصالات سیمی بسیار سخت تر است. با اتصال شبکه سیمی ، لازم نیست نگران موارد زیر باشید:
- پروتکل‌های رمزگذاری ضعیف یا قدیمی: استانداردهای رمزگذاری قدیمی مانند WEP به‌راحتی قابل شکستن هستند، در حالی که پروتکل‌های قوی‌تر مانند WPA3 به پیاده‌سازی مناسب نیاز دارند.
- اعتبار پیش فرض: بسیاری از مسیریاب‌های بی‌سیم و دوربین‌های امنیتی با نام‌های کاربری و رمزهای عبور پیش‌فرض عرضه می‌شوند که در صورت تغییر، می‌توانند توسط مهاجمان به‌سادگی با استفاده از ابزارهایی مشابه سوء استفاده شوند.
- نقاط دسترسی باز: شبکههای بی‌سیم ناامن می‌توانند دروازه‌ای برای کاربران غیرمجاز باشند که منجر به نقض‌های احتمالی شود.
عدم وجود سیگنال‌های رادیویی در شبکه سیمی ، اتکا به تنظیمات نرم‌افزاری پیچیده برای امنیت اولیه را کاهش می‌دهد. این سادگی، مشکلات رایج مرتبط با تنظیمات بی‌سیم نادرست را از بین می‌برد و شبکه سیمی را ذاتاً در برابر خطاهای کاربر ایمن‌تر می‌کند.
در حالی که فناوری بی‌سیم راحتی بی‌نظیری را ارائه می‌دهد، اتصالات شبکه سیمی به‌دلیل ویژگی‌های ذاتی‌شان امنیت بالاتری را فراهم می‌کنند. این بدان معنا نیست که شما باید استفاده از فناوری بی‌سیم را به‌طور کامل متوقف کنید. تا زمانی که دستگاه‌های بی‌سیم را به‌درستی پیکربندی می‌کنید، خانه هوشمند و لوازم اینترنت اشیاء خود را به موارد ضروری محدود می‌کنید و مراقب نحوه تنظیم شبکه محلی خود برای امنیت هستید. داشتن ترکیبی از دستگاه‌های سیمی و بی‌سیم شاید یک مشکل امنیتی برای اکثر خانوارها باشد.
