منظومه شمسی ما با کشف اخیر سه قمر اورانوس و نپتون، چند ورودی جدید دارد. این سیارات غول‌پیکر یخی به‌قدری دور هستند که تشخیص قمرهای کوچکی که به دور آنها می‌چرخند دشوار است، به‌خصوص زمانی که یکی از قمرهای اخیراً کشف شده کم نورترین قمر کشف شده توسط تلسکوپ زمینی باشد.
بر خلاف مشتری و زحل که هر دو قمرهای زیادی دارند، اورانوس میزبان 28 قمر و نپتون فقط 16 قمر است. این شامل قمر کوچک جدید اورانوس است که فقط 5 مایل عرض دارد. مانند دیگر قمرهای اورانوس، این قمر به‌نام شخصیتی از نمایشنامه‌های شکسپیر نامگذاری خواهد شد، اما نام جدیدی هنوز انتخاب نشده است، بنابراین در حال حاضر کدگذاری آنها S/2023 U1 است.
این قمر کوچک با استفاده از تلسکوپ ماژلان در شیلی توسط اسکات شپرد از کارنگی ساینس مشاهده شد. او همچنین دو قمر نپتونی را شناسایی کرد، S/2002 N5 که حدود 14 مایل عرض دارد و S/2021 N1 که 9 مایل عرض دارد. شپرد در بیانیه‌ای گفت: «سه قمر تازه کشف شده کم نورترین قمرهایی هستند که تاکنون در اطراف این دو سیاره غول پیکر یخی با استفاده از تلسکوپ‌های زمینی پیدا شده اند. برای آشکار کردن چنین اجسام کم نوری نیاز به پردازش تصویر خاصی بود».
وجود این قمرها با استفاده از تلسکوپ‌های دیگر، از جمله تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا و تلسکوپ 8 متری رصدخانه جمینی تأیید شد. برای تایید مدار و اندازه ماه به رصدهای متعددی نیاز است.
و یکی از قمرها چیزی بود که قبلاً دیده شده بود، اگرچه شناسایی نشده بود. شپرد می‌گوید: «زمانی که مدار S/2002 N5 به دور نپتون با استفاده از رصدهای 2021، 2022 و 2023 مشخص شد، به جسمی که در سال 2003 در نزدیکی نپتون مشاهده شد، ردیابی شد، اما توضیح داد که قبل از تأیید اینکه در حال چرخش به دور سیاره است گم شد.
یکی از حقایق جالب در مورد کشف قمرهای سیارات دور این است که به‌نظر می‌رسد منظومه‌های قمر سیارات غول پیکر با وجود متفاوت بودن سیارات مشابه یکدیگر هستند.
شپرد توضیح داد: «حتی اورانوس که به یک سمت خم شده است، جمعیت اقمار مشابهی با سیارات غول‌پیکر دیگری دارد که به دور خورشید ما می‌چرخند. و نپتون، که احتمالاً جسم دوردست کمربند کویپر تریتون، جسمی غنی از یخ بزرگتر از پلوتون است، رویدادی که می‌توانست سیستم قمر آن را مختل کند، قمرهای بیرونی دارد که شبیه همسایگانش به نظر می‌رسند.
