پروفسور توفیق موسیوند- جراح و متخصص ایرانی که نخستین قلب مصنوعی در جهان را اختراع کرد- درگذشت تا دنیای فن‌آوری، شاهد افول یکی دیگر از ستاره‌های خوش‌نام و بسیار اندیشمند خویش باشد.
پروفسور موسیوند زادۀ ١٣١۵ در روستای «ورکانه» همدان، پس از تحصیل در دانش‌سرای معلمی این شهر، به دانشگاه تهران راه یافت تا در رشتۀ مهندسی کشاورزی ادامه تحصیل دهد.
وی باتوجهبه کسب نمره‌های عالی در دانشگاه، موفق شد بورسیۀ تحصیلی بگیرد و سپس راهی کانادا شود.
موسیوند در دانشگاه اتاوا، رشته مهندسی مکانیک را انتخاب کرد و پس از آن، به پزشکی روی آورد که هر دو رشته را با مدارج عالی، پشت سر گذاشت.
توفیق موسیوند به‌عنوان مخترع بای‌پس قلبی-ریوی شناخته می‌شود.
وی در یکی از خاطرات خود درخصوص اختراع نخستین دستگاه پمپ مصنوعی قلب (artificial cardiac pump) گفته بود: «زمانی که درحال تحصیل در رشته پزشکی بودم به دعوت یکی از استادانم برای همکاری در یکی از بهترین بیمارستان‌های آمریکا، راهی «کلیولند کلینیک» (cleveland clinic) شدم؛ جایی که بسیاری از پزشکان آرزو دارند در آنجا کار کنند. باتوجهبه تخصص هم‌زمان در مهندسی و پزشکی، به‌عنوان سرپرست تیم پروژه قلب مصنوعی انتخاب شدم. پس از هشت‌سال کار مداوم، هزاران ساعت مطالعه و پژوهش و آزمایش موفق شدم نخستین پمپ مصنوعی قلب (artificial cardiac pump) را اختراع کنم که در قفسۀ سینۀ شخص بیمار، کار گذاشته می‌شود و می‌توان آن را از راه دور، نظارت و کنترل کرد.»
پروفسور موسیوند ۳۶ اختراع در حوزۀ فن‌آوری به ثبت رسانده که از این میان، 12 فن‌آوری برای نخستین‌بار در جهان توسعه داده شده است.
مجلۀ تایمز با اعلام درگذشت این پروفسور ایران نوشت: «پروفسور توفیق، با کارهایش، مسیر را برای توسعه دستگاه‌های پزشکی و مراقبت بهداشتی در سراسر جهان، هموار کرد.»
