چرا برخی کابل‌های شبکه عملکرد بهتری دارند؟

پس از مشخص شدن این موضوع که یک کابل Cat5 در یک شبکه سیمی باعث ایجاد گلوگاه شده و سرعت کابل شبکه برخی دستگاه‌ها را به حدود ۹۰ مگابیت بر ثانیه کاهش داده، در حالی‌ که سایر بخش‌ها با سرعت گیگابیتی و پهنای باند کابل بالاتر کار می‌کردند، بررسی دقیق‌تری انجام شد تا عوامل واقعی تفاوت در سرعت اینترنت کابلی مشخص شود. در این بررسی مشخص شد که صرفاً رده CAT درج‌شده روی روکش کابل اترنت تعیین‌کننده نیست. کیفیت کابل شبکه، این‌که چه زوج‌سیم‌هایی واقعاً به‌درستی متصل شده‌اند، و حتی نحوه پرس شدن سوکت‌ها نقش مهمی در سرعت کابل اترنت دارند. در برخی مسیرهای کوتاه، یک کابل شبکه استاندارد از نوع Cat5 می‌تواند عملکردی در حد گیگابیت ارائه دهد، اما در مقابل، نمونه‌هایی از کابل LAN نوع Cat6 مشاهده شده‌اند که به دلیل اجرای نادرست ترمینیشن، نه‌تنها کابل شبکه پرسرعت محسوب نمی‌شوند، بلکه حتی اتصال پایداری هم ارائه نمی‌دهند.

رده‌بندی CAT محدودیتی برای سرعت محسوب نمی‌شود

مشخصات دسته‌بندی حداقلِ سرعت را تعیین می‌کند، نه حداکثر.

برخی افراد رده‌بندی CAT را مانند محدودیت سخت سرعت کابل شبکه در نظر می‌گیرند، در حالی‌ که این رده‌بندی‌ها تنها حداقل استانداردهایی هستند که یک کابل شبکه استاندارد باید داشته باشد. هیچ چیزی مانع از آن نمی‌شود که یک کابل اترنت Cat5 با کیفیت کابل شبکه بالا و نصب دقیق، به سرعت‌های گیگابیتی برسد. مشخصات Cat5 پهنای باند ۱۰۰ مگاهرتز را تعیین می‌کند و محدودیت‌هایی برای نویز متقاطع و افت سیگنال دارد. Cat5e نیز از همان ۱۰۰ مگاهرتز استفاده می‌کند اما با تلرانس‌های دقیق‌تر، و Cat6 به ۲۵۰ مگاهرتز افزایش می‌یابد. با این حال، سرعت اینترنت کابلی واقعی به طول مسیر کابل، منابع تداخل اطراف، کیفیت کانکتورها و این که آیا همه هشت سیم به انتهای دیگر رسیده‌اند یا خیر، بستگی دارد.

تست‌های انجام‌شده روی کابل‌های Cat5 کمتر از ۵۰ فوت نشان دادند که کابل شبکه پرسرعت عملکردی فراتر از انتظار ارائه می‌دهد. همچنین مشاهده شده که کابل‌های Cat6 تازه نصب‌شده به دلیل اجرای ضعیف پرس، حتی با یک Cat5e مناسب هم قابل مقایسه نبودند. نکته جالب این است که برخی تولیدکنندگان کابل‌های Cat5 خود را تقریباً با مشخصات Cat5e یا Cat6 تولید می‌کنند؛ با همان خلوص مس، نرخ پیچش یکسان و کیفیت کلی مشابه. تفاوت اصلی اغلب به بازاریابی و نوع گواهی‌دهی برمی‌گردد؛ یعنی تفاوت واقعی در ساختار کابل نیست، بلکه مربوط به آزمون و استانداردی است که تولیدکننده برای آن هزینه کرده است.

درون کابل اترنت شما دقیقاً چه چیزی قرار دارد

چهار زوج سیم پیچ‌خورده هرکدام وظایف متفاوتی دارند.

هر کابل شبکه سیمی تولیدشده در دو دهه اخیر را باز کنید، هشت سیم مسی داخل آن قرار دارد که در چهار زوج پیچ‌خورده با کد رنگی مرتب شده‌اند: نارنجی، سبز، آبی و قهوه‌ای. هر سیم جامد به دور یک سیم همکار با خط سفید پیچیده شده است و این پیچش صرفاً جنبه تزئینی ندارد؛ این روش باعث می‌شود کابل نویزهایی را که می‌توانند داده‌ها را خراب کنند، دفع کند.

اما اینجاست که نصب‌های قدیمی مشکل‌ساز می‌شوند. کابل‌های Cat5 در سال ۱۹۹۵ معرفی شدند، زمانی که شبکه ۱۰۰ مگابیتی Fast Ethernet تازه محبوب شده بود. این سرعت تنها به دو زوج نیاز داشت—نارنجی برای ارسال و سبز برای دریافت. زوج‌های آبی و قهوه‌ای بلااستفاده باقی می‌ماندند. بسیاری از نصاب‌ها تنها دو زوج مورد نیاز را متصل می‌کردند و سایر سیم‌ها یا قطع می‌شدند یا رها می‌ماندند، بدون اتصال.

اترنت گیگابیتی همه چیز را تغییر داد و با استفاده از چهار زوج سیم به‌صورت دوطرفه کار می‌کند. نصب‌های قدیمی با دو زوج برای سال‌ها عملکرد مناسبی داشتند، اما به محض تلاش برای رسیدن به سرعت کابل شبکه گیگابیتی، سقف سخت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه ایجاد می‌کنند. کابل ممکن است تمام چهار زوج را داشته باشد، اما اگر تنها دو زوج در نقاط اتصال متصل شده باشند، نمی‌توان از ظرفیت کامل کابل شبکه پرسرعت بهره برد.

کیفیت ساخت بیشتر از برچسب (label) اهمیت دارد

خلوص مس، نرخ پیچش و محافظت تعیین‌کننده عملکرد واقعی هستند.

رده‌بندی CAT حداقل استانداردها را مشخص می‌کند، اما تولیدکنندگان می‌توانند از آن فراتر بروند یا با رعایت حداقل‌ها و کم‌کاری، همچنان گواهی را دریافت کنند.

جنس هادی‌ها اهمیت بیشتری دارد که بسیاری تصور می‌کنند. مس خالص—به‌ویژه نوع بدون اکسیژن—سیگنال‌ها را بهتر و تمیزتر منتقل می‌کند نسبت به مس پوشش داده‌شده با آلومینیوم. CCA ارزان‌تر است و به همین دلیل در کابل‌های اقتصادی استفاده می‌شود، اما این صرفه‌جویی با افت سیگنال جبران می‌شود. CCA از نظر فنی با استانداردهای TIA مطابقت ندارد، با این حال بسیاری از تولیدکنندگان همچنان از آن استفاده می‌کنند. اگر قیمت خرید عمده کابل بسیار پایین به نظر می‌رسد، حتماً بررسی کنید که هادی‌ها واقعاً از چه جنسی ساخته شده‌اند.

مطالب مرتبط: معرفی انواع کابل های شبکه

شدت پیچش زوج‌ها تعیین می‌کند که کابل چقدر خوب می‌تواند با نویز متقاطع مقابله کند. کابل‌های Cat5e حدود ۱.۵ تا ۲ پیچش در هر سانتی‌متر دارند، در حالی که Cat6 این مقدار را به دو یا بیشتر افزایش می‌دهد. یک نکته جالب که هنگام تحقیق متوجه شدم این است که هر زوج داخل همان کابل از نرخ پیچش متفاوتی استفاده می‌کند، که با اعداد اول محاسبه شده تا هیچ‌گاه پیچش‌ها هم‌راستا نشوند و الگوهای تداخل ایجاد نکنند. ضخامت سیم‌ها نیز متفاوت است؛ Cat6 از مس ۲۳ AWG استفاده می‌کند که کمی ضخیم‌تر از ۲۴ AWG در Cat5e است و این ضخامت اضافی امکان انتقال سرعت کابل شبکه بالاتر در فاصله‌های طولانی‌تر را فراهم می‌کند.

کابل‌های Cat6 اغلب شامل یک اسپلاین پلاستیکی در مرکز هستند تا زوج‌ها را از هم جدا نگه دارند. Cat6a و Cat7 نیز برای محیط‌هایی با تداخل الکترومغناطیسی شدید از فویل یا شیلد بافته شده استفاده می‌کنند. یک کابل شبکه پرسرعت Cat5e با کیفیت از یک تولیدکننده معتبر می‌تواند حتی بهتر از یک Cat6 ارزان‌قیمت با مس نامرغوب و ساخت ضعیف عمل کند.

کیفیت نصب می‌تواند همه چیز را محدود کند

پرس‌ها، کانکتورها و میان‌برهای نصاب

حتی بهترین کابل هم در صورت ترمینیشن نامناسب عملکرد ضعیفی خواهد داشت. هنگام پرس کردن کابل‌های کابل شبکه پرسرعت برای پروژه شبکه زیرزمین، چندین تلاش اولیه با شکست مواجه شد. سیم‌هایی که به انتهای کانکتور نمی‌رسیدند، پرس‌هایی که عایق را به‌درستی نمی‌گذراندند و زوج‌هایی که به‌اشتباه سیم‌کشی شده بودند، همگی باعث مشکلاتی از خرابی کامل تا افت‌های گاه‌به‌گاه می‌شدند.

نصاب‌های پروژه‌های ساختمانی خانگی به میان‌بر زدن شهرت دارند. برخی برق‌کاران تنها دو زوج را متصل می‌کنند چون سرعت ۱۰۰ مگابیت در آن زمان کافی بوده است. برخی دیگر حین نصب هادی را خراب می‌کنند و به جای کشیدن دوباره کابل، آن را رها می‌کنند. در خانه جدید، نصابی که کابل Cat6 تمام شده بود، از هر کابل اضافی موجود در کامیون استفاده کرد، فرض بر این بود که پس از نصب دیوار خشک، کسی برچسب روی روکش کابل‌ها را بررسی نخواهد کرد.

اگر دستگاه تست تنها چهار تا شش پین را روشن کند و نه همه هشت پین، سرعت کابل شبکه گیگابیتی غیرممکن می‌شود. اتصال یا به ۱۰۰ مگابیت کاهش می‌یابد یا با قطع و وصل‌های تصادفی دچار مشکل می‌شود. مسیرهایی که طولانی هستند، پیچ‌های تند دارند یا فضای مشترک با سیم‌کشی برق را دارند، حتی با بهترین کابل اترنت نیز نویز دریافت می‌کنند. هنگام مرتب‌کردن کابل‌ها، تنها زیبایی مطرح نبود؛ هدایت صحیح کابل‌ها باعث کاهش و کاهش فشار روی کانکتورها می‌شود، هر دو عامل می‌توانند باعث خرابی‌های گاه‌به‌گاه و آزاردهنده شوند.

چگونه بفهمیم واقعاً چه کابلی داریم؟

تست کابل‌ها و بررسی نشانه‌ها.

با خواندن روکش کابل شروع کنید. رده‌بندی کابل روی روکش چاپ شده و تقریباً هر یک فوت یک‌بار تکرار می‌شود. باید به دنبال متن‌هایی مانند CAT5، CAT5E یا CAT6 باشید—و بله، آن «e» بعد از 5 اهمیت دارد.

یک تستر کابل ساده در بازه ۲۰ تا ۳۰ دلار، پیوستگی تمام هشت پین را نشان می‌دهد. اگر پین‌های ۴، ۵، ۷ یا ۸ روشن نشوند، زوج‌های مورد نیاز برای سرعت کابل شبکه گیگابیتی موجود نیستند. چنین کابلی تمام روز با سرعت ۱۰۰ مگابیت کار می‌کند، اما سرعت گیگابیت؟ هرچقدر هم روتر شما پیشرفته باشد، امکان‌پذیر نیست.

بیشتر بخوانید: لایه‌های شبکه چیست؟

برای بررسی سریع، یک لپ‌تاپ را مستقیماً از طریق کابل مشکوک به روتر وصل کرده و تست سرعت اجرا کنید. نتایج را با دستگاه‌هایی که روی کابل شبکه پرسرعت و مطمئن کار می‌کنند مقایسه کنید. اتصال‌های سیمی که همچنان به شکل غیرمنتظره‌ای کند هستند، نشان می‌دهند مشکل از کابل است نه روتر.

کابل‌هایی که در هنگام ساخت نصب شده‌اند، نیاز به بررسی دقیق‌تر دارند. کابل‌هایی که خودتان از آمازون خریداری کرده‌اید معمولاً درست و با کیفیت کابل شبکه مشخص شده‌اند، اما مسیرهای داخل دیوار که نصاب برق ساختمان پنج سال پیش نصب کرده است، ارزش بررسی دارند قبل از اینکه روتر یا ISP را مقصر بدانید.

سرعت گیگابیتی دلخواه تنها با برچسب تضمین نمی‌شود

رده CAT روی کابل شبکه تنها نقطه شروع است و تعیین‌کننده نهایی عملکرد نیست. کیفیت ساخت، خلوص مس، نرخ پیچش سیم‌ها و شیلدینگ مناسب می‌تواند یک Cat5e را مانند Cat6 عمل دهد یا یک Cat6 را به یک خرید گران‌قیمت ناامیدکننده تبدیل کند. نصب کابل نیز به همان اندازه اهمیت دارد: همه چهار زوج باید برای رسیدن به سرعت کابل شبکه گیگابیتی به‌درستی ترمینیشن شوند و یک میان‌بر تنبل در نصب می‌تواند عملکرد شما را برای سال‌ها محدود کند.

کابل قدیمی Cat5 شما ممکن است در واقع خوب باشد اگر کیفیت ساخت مناسب باشد و فردی که ترمینیشن کرده، کار را درست انجام داده باشد. با این حال، اگر سرعت تنها ۱۰۰ مگابیت است در حالی که هر دو طرف از گیگابیت پشتیبانی می‌کنند، قبل از اینکه رده کابل را مقصر بدانید، بررسی کنید که همه هشت سیم واقعاً متصل شده‌اند یا خیر. صرف ۲۵ دلار برای یک تستر و ده دقیقه بررسی می‌تواند شما را از یک پروژه سیم‌کشی دوباره نجات دهد یا سرانجام نشان دهد چرا آن یک اتاق از زمان نقل مکان کند بوده است.