به نقل از فایننشال‌تایمز Big Tech دور جدیدی از شکایت‌ها را از ارائه دهندگان اخبار و دیگران دریافت کرده است.
شاید امسال در نهایت آن سالی فرا رسیده باشد که سازندگان محتوا با سرمایه‌داری نظارتی مبارزه کنند. طی چند هفته گذشته، شکایت‌های متعددی از سوی ارائه‌دهندگان اخبار بزرگ و کوچک، و همچنین کمدین‌ها، نویسندگان و دیگر متخصصان خلاق مطرح شده است که ادعا می‌کنند از کارهایشان به‌طور ناعادلانه برای ایجاد هوش مصنوعی استفاده می‌شود که در نهایت آنها را تهدید به نابودی می‌کند.
یکی از پرمخاطب‌ترین شکایات توسط نیویورک تایمز ارائه شد که در آن این غول روزنامه هم OpenAI و هم مالک آن مایکروسافت را به استفاده غیرقانونی از میلیون‌ها محتوای روزنامه‌نگاری برای آموزش مدل‌های زبان بزرگ متهم کرد. همان خلاقیت‌هایی که در نهایت ممکن است جایگزین جستجو شوند. ترافیکی که از آن هم توسط پلتفرم‌های فناوری و هم توسط ناشران کسب درآمد می‌شود.
بنابراین مشکل دو برابر است. نه تنها ناشران و سازندگان محتوا برای محتوای مورد استفاده برای آموزش این مدل‌ها دستمزد منصفانه دریافت نمی‌کنند، بلکه هوش مصنوعی همچنین می‌تواند به طور جدی کسب‌وکاری را که مصرف‌کنندگان به‌وسیله آن اطلاعات آنلاین جستجو می‌کنند، مختل کند. این می تواند 20 سال گذشته رانت هولناک استخراج بیگ تک از سازندگان محتوا را در مقایسه کم اهمیت جلوه دهد.
در حال حاضر، هنگامی که افراد از یک موتور جستجو برای به دست آوردن اطلاعات استفاده می کنند، نتایجی به آنها نشان داده می‌شود که ممکن است آنها را به وب سایت سازندگان هدایت کند. سپس سازندگان می‌توانند از طریق تبلیغات دیجیتال از ترافیک درآمد کسب کنند. این یک رابطه همزیستی است – که به معنای برابری نیست. از زمانی که گوگل در سال 2000 پیشگام مدل کسب و کار فروش تبلیغات در مقابل جستجو شد، سازندگان محتوا کم و بیش تحت الشعاع هر شرایطی که Big Tech می‌خواست ارائه کند، بوده‌اند، اگر واقعاً چنین باشد.
چند سال پیش، زمانی که استرالیا و به‌دنبال آن کانادا، پلتفرم‌های فناوری را مجبور به مذاکره در مورد پرداخت‌ها با ناشران کردند، این وضعیت شروع به تغییر کرد. این از هیچ چیز بهتر بود، اما هزینه‌ها به کسری از آنچه بسیاری از کارشناسان می‌گویند ارزش منصفانه است، بوده است.
یک مطالعه اخیر توسط محققان دانشگاه کلمبیا، دانشگاه هیوستون و شرکت مشاوره گروه Brattle این کمبود را کمّی‌سازی کرد. آنها تخمین زدند که اگر گوگل 50 درصد از ارزش ایجاد شده توسط محتوای خبری خود را به ناشران آمریکایی بدهد، سالانه بین 10 تا 12 میلیارد دلار هزینه می‌کنند. همانطور که هست، نیویورک تایمز، یکی از بزرگترین ناشران اخبار در طول سه سال تنها 100 میلیون دلار دریافت می‌کند.
اکنون، هوش مصنوعی آماده است تا حتی این رابطه نامتقارن را خوب به‌نظر برساند. وقتی از یک ربات‌چت مانند ChatGPT OpenAI یا Google’s Bard سوالی می‌پرسید، به وب‌سایت سازنده ارسال نمی‌شوید. بلکه مستقیماً به شما پاسخ داده می‌شود. کاربران در باغ دیوارکِشی شده‌ی هر شرکت فناوری بزرگ که پلتفرم هوش مصنوعی را دارد، باقی می‌مانند. این واقعیت که هوش مصنوعی بر روی همان محتوای دارای حق نسخه‌برداری آموزش دیده است که قصد دور زدن آن را دارد، باعث توهین به آسیب می‌شود.
این تنها سازندگان محتوای سنتی نیستند که نگران هستند. برندها اکنون در حال ایجاد اینفلوئنسرهای رسانه اجتماعی مجازی خود با هوش مصنوعی هستند، بنابراین مجبور نیستند 1000 دلار یا بیشتر برای هر پستی که برخی از اینفلوئنسرهای واقعی دریافت می‌کنند بپردازند. اعتصابات بازیگران و نویسندگان هالیوود در سال گذشته نیز در مورد این رقابت برقرار بود که در آن مشاغل نوآورانه و خلاقانه‌تری توسط نرم افزار انجام می‌شود.
این وارونگی نهایی و شاید اجتناب ناپذیر نقطه شروع وب جهانی است، که تماماً در مورد کمک به کاربران بود که به راحتی بسیاری از صفحات وب اصلی را که با تبدیل شدن به اینترنت به وجود آمدند، پیدا کرده و به حرکت درآورند. همانطور که لری پیج، یکی از بنیانگذاران گوگل در سال 2004 به مصاحبه‌کننده‌ای گفت: «ما می‌خواهیم شما را در سریع‌ترین زمان ممکن از Google خارج کرده و به مکان مناسب برسانیم».
اما با رشد گوگل و سایر پلتفرم‌های فناوری، با بستن قراردادهای انحصاری با سایر شرکت‌ها مانند اپل و سامسونگ تا ارائه‌دهنده جستجوی منتخب آنها باشد. آنها همچنین شرکت‌هایی را در زمینه‌هایی مانند تبلیغات دیجیتال، سیستم‌های عملیات موبایل، رسانه‌های اجتماعی و غیره خریداری کردند تا بیشتر و بیشتر قلمرو آنلاین را محصور کنند و کاربران را در پلتفرم نگه دارند.
اینگونه بود که گوگل بر جستجو تسلط پیدا کرد، که البته خود به این بستگی داشت که بتواند محتوای دارای حق چاپ را اختصاصی کند.
از برخی جهات، هوش مصنوعی این مدل را مختل می‌کند. به هر حال این OpenAI مایکروسافت است، نه Bard گوگل، که تا کنون بازیکن غالب است. اما از جهاتی دیگر، هوش مصنوعی تنها ضربه دیگری است (شاید آخرین ضربه) در فرآیند سرمایه‌داری نظارتی. همه اینها در مورد استخراج داده‌ها و توجه کاربران و فروش آن به ما به روش‌هایی است که هزینه های ورودی کمتر و کمتر و حاشیه سود بالاتر و بالاتر را برای پلتفرم ها ایجاد می‌کند.
در واقع، یکی از شکایت‌های اخیر که توسط سازمان خبری آرکانزاس Helena World Chronicle در یک دعوای دسته‌جمعی علیه Google و Alphabet تنظیم شده است، استدلال می‌کند که ترتیبات «گره‌بندی غیرقانونی»، که در آن غول جستجو محتوای ناشران را سوءاستفاده می‌کند و آن را در پلتفرم خود بازنشر می‌کند، «با معرفی Bard توسط Google در سال 2023 گسترش یافت و تشدید شد» از آنجایی که ربات چت بر روی محتوای ناشران از Helena World Chronicle تا واشنگتن پست آموزش می‌داد، که هیچ یک از آنها غرامت دریافت نکردند.
چه ربات‌های چت در نهایت جستجو را از بین ببرند یا نه، هیچ سوالی وجود ندارد که در این آخرین تکرار سرمایه‌داری نظارتی برندگان چه کسانی هستند: شرکت‌های فناوری بزرگ. در اینجا امیدواریم که آنها مجبور باشند برای چیزی که دریافت کرده‌اند هزینه بیشتری بپردازند.
