مفهوم لایه سوم مغز یا نورولینک که مدتی پیش معرفی شد، در ابتدای کار برای همگان مانند معجزه به نظر می‌رسید.
در دراز مدت واسط مغز و کامپیوتر “نگرانی‌های اخلاقی” را ایجاد می‌کنند که باید توسط محققان، شرکت ها و خود کاربران به دقت مورد بررسی قرار گیرند.
این فناوری زمینه جدیدی از تحقیقات را فراهم کرده است: اخلاق عصبی. اینجاست که بحث‌ها بیشتر علمی – تخیلی می‌شوند. زمانی که داده‌های مورد نظر به ذهن مردم مربوط می‌شود نقض حریم خصوصی چه پیامد‌هایی دارد؟ چگونه می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که عدم دسترسی باعث تشدید نابرابری اجتماعی نمی‌شود؟ وقتی این اطلاعات مستقیما به مغز وارد شود چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ هشدار‌های مربوط به نظارت و کنترل تکنولوژیک در رمان‌های اوایل قرن بیستم مانند “دنیای قشنگ نو” و “۱۹۸۴” مطرح شده بودند آیا ما به آن هشدار‌ها توجه کرده‌ایم؟
