به عصر یکنواختی گوشی‌های هوشمند خوش آمدید!

سال 2024 است. تلفن‌های هوشمند یک مفهوم جدید یا بدیع نیستند. اپل، سامسونگ، گوگل و بسیاری از شرکت‌های دیگر هر سال گوشی‌های جدیدی را عرضه می‌کنند. حداقل این چیزی است که آنها به ما می‌گویند.

برای آن دسته از ما که شاهد انفجار باورنکردنی محبوبیت گوشی‌های هوشمند در اوایل دهه 2000 بودیم، سخت است باور کنیم که نزدیک به دو دهه از معرفی اولیه آیفون گذشته است. از آن زمان تعداد شگفت انگیزی از دستگاه‌ها راه اندازی شده است و بسیاری از آنها بسیار منحصر به‌فرد بوده‌اند. با گذشت زمان، مانند سنگ‌های دندانه‌داری که ساییده شده و صیغلی شده‌اند، این منحصر به‌فرد بودن از بین رفته است.

دریایی از شباهت و یکسانی

در چند سال اخیر، به‌نظر می‌رسد که بازیگران اصلی گوشی‌های هوشمند به هویت طراحی دستگاه‌های خود بسنده کرده‌اند. تغییرات طراحی سال به سال به‌قدری جزئی است که ما چندین میلی‌متر با امکان استفاده از قاب‌های نسل آخر در گوشی‌های جدید فاصله داریم. اپل و سامسونگ دو تا از بزرگترین متخلفان هستند، اما گوگل هم به تازگی شروع به انجام همین کار کرده است.

ما با اپل شروع می‌کنیم، که تا حد زیادی مقصرترین طرف است. از زمان نوشتن این مقاله با جدیدترین آیفون، آیفون 15، شروع کردیم و به نسل‌های قبلی برگشتیم تا زمانی که تغییرات قابل توجهی در طراحی پیدا کردیم. این ما را به سمت آیفون 11 هدایت کرد.

در پنج نسل، بزرگ‌ترین تغییرات طراحی، انتقال دوربین‌ها از حالت عمودی به مورب و سوئیچ از شیشه‌های براق به مات است. به‌ویژه سه نسل اخیر اساساً یکسان هستند. برای اینکه آیفون 13 و 14 را از هم تفکیک کنید، باید چشم بسیار دقیقی داشته باشید.

برای سامسونگ، قبل از یافتن تغییرات قابل تشخیص، توانستیم به سه نسل قبل برگردیم. در حالی که این شرکت از زمان گلکسی اس 20 اولترا همان ترتیب پنج دوربین و یک فلاش را حفظ کرده است، اما چند سالی با بدنه آن بازی کرد. این کار تا S22 Ultra است که اکنون سه بار تکرار شده است.

گوگل قطعا کمترین گزینه‌ی توهین آمیز در بین این سه مورد است، اما به‌نظر من این تازه شروع کار است. گوگل زیبایی‌شناسی دو رنگی داشت که از OG Pixel به Pixel 3 می‌رفت، سپس ظاهری شبیه آیفون با Pixel 4 و Pixel 5 داشت و اکنون سه نسل است که این طراحی نوار دوربین را می‌بینیم. از همین طراحی برای پیکسل 6a و پیکسل 7a (و تقریباً مطمئناً برای پیکسل 8a نیز استفاده شده است).

این چشم انداز گوشی‌های هوشمند امروزی است. البته بسیاری از دستگاه‌های عالی دیگر از تولیدکنندگان مختلف وجود دارد، اما اپل، سامسونگ و گوگل مسئول اکثر گوشی‌هایی هستند که در جهان دیده می‌شوند.

زمانی که تلفن‌ها سرگرم کننده بودند

روزهای اولیه گوشی‌های هوشمند روزگار عصیانگری بود. سازندگان در تلاش بودند تا بفهمند مردم چگونه می‌خواهند از این دستگاه‌های جدید استفاده کنند. واضح است که صفحه نمایش لمسی یک جزء ضروری بود، اما به‌غیر از آن، تقریباً همه‌چیز دیگر قابل استفاده بود. انگار کسی دسته‌ای از کیبورد، گوی‌های حرکتی، دکمه‌ها، مواد و کیس‌ها را داخل دستگاه انداخت و اهرم «شانس و اقبال» را کشید.

بخش دیگر معادله حامل‌های ایالات متحده بود. AT&T، Sprint، T-Mobile ، Blackberry و Verizon همگی می‌خواستند پیشنهادات منحصر به‌فردی داشته باشند. اپل این قدرت را داشت که این درخواست‌ها را برآورده کند، اما شرکت‌هایی مانند سامسونگ که هنوز آن محبوبیت را نداشتند. باید گفت سری گلکسی اس سامسونگ از سال 2010 نمونه کاملی شد.

شاید با نگاه کردن متوجه نشوید، اما چهار گوشی در تصویر بالا همگی از یک سری هستند. ایالات متحده که در بیشتر جاها به‌سادگی به‌عنوان “Galaxy S” شناخته می‌شود، چهار مدل را دید که نه تنها نام‌های منحصربه‌فرد داشتند، بلکه طرح‌های کاملاً منحصربه‌فردی داشتند. تصور اینکه سامسونگ در حال حاضر چهار ظاهر مجزا برای سری گلکسی اس 24 ایجاد کند، سخت است.

این یک مثال افراطی است، اما تنوع گوشی‌های هوشمند در اوایل دهه 2010 را نشان می‌دهد. سازندگان تلفن ظاهراً با هر گوشی جدید به تابلوی طراحی برمی‌گشتند. حتی مدل‌های آیفون که همیشه بین نسل‌ها سازگاری داشته‌اند، تنها با نگاه کردن به آن‌ها قابل تشخیص هستند.

تصویر بالا تنوع بسیار بیشتری نسبت به پنج نسل بعد از آیفون X را نشان می‌دهد. وضعیت فعلی طراحی گوشی‌های هوشمند کاملاً الهام‌بخش به‌نظر می‌رسد، اما دلایل موجهی وجود دارد که چرا همه چیز به این سمت حرکت کرده است.

چگونه به اینجا رسیدیم؟

شرکت‌ها نمی‌دانستند که مردم چگونه می‌خواهند از گوشی‌های هوشمند در آن روزهای اولیه استفاده کنند. با گذشت زمان، از طریق تکرارهای متعدد و آزمایش‌های ناموفق، کم و بیش تصمیم گرفته شده است. اکثر مردم صفحه کلید فیزیکی نمی‌خواهند. مردم صفحه نمایش‌های بزرگ را دوست دارند. مردم چند دوربین‌ می‌خواهند. مردم دوست دارند گوشی‌هایشان ضد آب باشد.

طراحی گوشی‌های هوشمند از این نشانه‌ها پیروی کرده است. صفحه کلیدهای فیزیکی و قطعات متحرک حذف شدند. دکمه‌های جلو به نفع حداکثر کردن اندازه صفحه حذف شدند. تعداد دوربین‌های پشت گوشی‌ها کم کم افزایش یافت. اکنون، صفحات جلوی خالی و شکل و شمایل دوربین القاکننده تریپوفوبیا را داریم.

شناخت برند نیز نقش مهمی در این پدیده دارد. آیفون اساساً همیشه شبیه یک آیفون به‌نظر می‌رسید، اما سامسونگ و گوگل برای دستیابی به همان سطح از شناسایی تلاش کرده‌اند. پایبند ماندن به همان طرح سال به سال باعث ایجاد آشنایی می‌شود. به‌عنوان مثال، نوار دوربین Pixel کاملاً Pixel است. هیچ چیز دیگری در بازار شبیه آن نیست.

مطالب مرتبط: رولکس گوشی هوشمند تولید خواهد کرد

به‌همین دلیل، این روزها سخت است که از کمبود خلاقیت در طراحی گوشی‌های هوشمند ناراحت شویم. در حالی که ما مطمئناً دلمان برای آن روزهای شگفت‌انگیز تنگ شده است، می‌توانیم بفهمیم که چرا اینجا هستیم. گوشی‌های هوشمند یک ابزار کاربردی هستند. همه چیزهای اضافی حذف شده است. خبر خوب این است که گوشی‌ها هنوز هم بسیار جذاب هستند، حتی اگر همه یکسان به‌نظر برسند.