DRP یا Digital Risk Protection دسته جدید از راه‌حل‌های امنیتی است که حفاظت جامع از دارایی‌های دیجیتال یک شرکت را فراهم می‌کند. با تمایل هرچه بیشتر عملیات تجاری به فضای دیجیتال، سطوح حمله جدید و بیشتری نیز بهوجود می‌آید. اگرچه هر سازمان منحصربه‌فرد است، DRP میتواند از روش‌ها و استانداردهای نظارت بر تهدید اطلاعات استفاده کند، تهدیدها را شناسایی کرده و گام‌های عملی برای جلوگیری یا کاهش آن‌ها ارائه دهد.
راه‌حل‌های DRP حاوی پایگاه داده‌ای از تهدیدات اطلاعاتی هوشمند، استفاده از الگوریتم‌های هوشمند و روش‌های شناسایی متعدد برای شناسایی، ردیابی و تحلیل تهدیدات در زمان واقعی است. آن‌ها می‌توانند از شاخص‌های سازش (IoC) و شاخص‌های حمله (IoA) برای تجزیه و تحلیل خطر و هشدار به تیم‌های امنیتی در مورد حملات احتمالی، استفاده کنند.
قابلیت‌های پردازش، تجزیه و تحلیل داده‌ها در یک سیستم DRP، علاوه بر پشتیبانی از تیم‌های امنیتی، تضمین می‌کند آن‌ها تحت تأثیر داده‌های اطلاعاتی قرار نگیرند. DRP همچنین پاسخ به تهدید را به‌صورت خودکار فعال می‌کند. این موضوع امکان شناسایی، نظارت و کاهش خطرات دارایی‌های دیجیتال سازمان شما را در زمان واقعی و به‌شکل مستمر فراهم می‌کند. DRP در حال تبدیل شدن به یک عنصر استراتژیک بسیاری از سازمان‌ها در فرایندهای فارنزیک دیجیتال و پاسخ به حوادث (DFIR) است.
تماشا کنید: تروریسم و امنیت سایبری
حفاظت از ریسک دیجیتال چگونه کار می‌کند
اجرای خدمات حفاظت از ریسک دیجیتال موثر و مقیاس‌پذیر برای مقابله با تهدیدات به‌شدت حیاتی است. راه‌حل‌های DRP از فرآیندهای زیر برای کشف و کاهش خطرات دیجیتال استفاده می‌کنند:
1- راه‌حل‌های DRP، ممیزی مداوم ردپای دیجیتالی یک شرکت را انجام می‌دهند. این موضوع مبنایی برای اطلاعات و تحلیل تهدیدات فراهم می‌کند. از این نقطه به بعد، با گسترش ردپای دیجیتال، سرویس DRP میتواند دارایی‌های دیجیتالی بیشتری را اضافه کند، هشدارها را ارزیابی کند، فرآیندها را بهینه کرده و اطمینان حاصل کند که در مورد حوادث مرتبط و قابل اجرا، هشدارهای لازم را می‌دهد.
2- راه حل DRP با استفاده از نظارت 24 ساعته، جمع‌آوری داده‌های امنیتی و تجزیه و تحلیل مشترک توسط الگوریتم‌های هوش مصنوعی (AI) و کارشناسان امنیت، تهدیدات و حملات قریب الوقوع را شناسایی می‌کند. این رویکرد دو لایه برای تشخیص تهدید، ابزارهای اطلاعاتی و ارائه دهندگان را قادر می‌سازد تا هشدارهای عملی را برای افراد و مشاغل ایجاد کنند.
3- تکنیک‌ها و رویه‌های آن‌ها (TTP)؛ این راه‌حل، تهدیدها را عمیقاً تحلیل و حوادث را اولویت‌بندی می‌کند. آنالیز هوشمند تهدیدات و پاسخ به آن‌ها در زمان واقعی بر اساس فیدهای اطلاعات که از مجرمان و تاکتیک‌های آن‌ها بدست می‌آید، انجام می‌گردد.
4- این پلتفرم مناسب‌ترین اقدامات کاهشی و اصلاحی را برای توقف فعالیت‌های دیجیتال مضر تعیین می‌کند. سرویس DRP همچنین تخصص انسانی را برای مقابله با هر تهدید به‌صورت موردی فراهم می‌کند.
DRP کدام نوع از ریسک‌های دیجیتال را میتواند برطرف کند؟
در اینجا انواع ریسک دیجیتالی که سازمان‌های مدرن با آن مواجه هستند، آمده است، که هدف حفاظت از ریسک دیجیتالی برای رسیدگی به آن‌ها است:
خطرات امنیت سایبری: حملات سایبری علیه سازمان. هدف بیشتر این حملات نفوذ و به دست آوردن داده‌های حساس است.
نشت داده‌ها: قرار گرفتن در معرض تصادفی داده‌های حساس که میتواند منجر به نقض داده شود. در طول تغییر و تحولات دیجیتال، داده‌های حساس اغلب از طریق رابط‌های دیجیتالی که به اندازه کافی ایمن نیستند، عبور می‌کنند. این میتواند منجر به نشت داده‌های مخرب شود.
خطرات نیروی انسانی و تهدیدهای داخلی: شامل کمبود کارکنان، جابجایی زیاد کارکنان، اختلافات در پرداخت و تهدید شدیدتر کارکنان ناراضی یا با انگیزه مالی که عمداً سعی در حمله به سیستم شما دارند.
ریسک شخص ثالث: ارائه‌دهندگان خدمات و فروشندگان شخص ثالث به‌دلیل دسترسی ممتاز به سیستم‌های شرکتی می‌توانند خطرات قابل توجهی را برای یک شرکت ایجاد کنند. این خطرات شامل حملات توسط کارمندان فروشنده یا حملات زنجیره تامین است که سیستم‌های فروشنده را بدون اطلاع آن‌ها آلوده می‌کند.
ریسک‌های فناوری: این خطرات میتواند ناشی از ماهیت پویای معماری ابری، استقرار پلتفرم‌های جدید مانند دستگاه‌های تلفن همراه یا اینترنت اشیا، و نرم‌افزار یا سیستم‌های فناوری اطلاعات جدید اتخاذ شده توسط سازمان باشد.
خطرات انطباق: عدم رعایت الزامات نظارتی یا سایر استانداردهایی که سازمان موظف به آن است. این خطرات اغلب از پذیرش فناوری‌‌های جدید و افزایش استفاده از تامین کنندگان شخص ثالث ناشی می‌شود.
خطرات حفظ حریم خصوصی داده‌ها: عدم محافظت صحیح از داده‌های حساس. این موضوع می تواند شامل اطلاعات شناسایی شخصی (PII)، اطلاعات بهداشتی محافظت شده (PHI)، اطلاعات مالی، مالکیت معنوی (IP) و موارد دیگر باشد.
ویژگی‌های مهم سرویس حفاظت از ریسک دیجیتال (DPRS)
نقشهبرداری ردپای دیجیتال
دارایی‌های دیجیتال آسیب‌‌پذیر، باید قبل از ایمن شدن شناسایی شوند. DPRS یک ردپای دیجیتالی را برای سازمان تعریف می‌کند و تمام دارایی‌های دیجیتال در دسترس عموم را شناسایی می‌کند. این‌ها ممکن است شامل پورت‌های باز، سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری و سایر سرویس‌های عمومی باشد که ممکن است دارای آسیب‌پذیری باشند.
نقشهبرداری ردپای دیجیتال از کل سطح حمله، از جمله تجهیزات IT در سایه، تمام نقاط پایانی، حساب‌های دسترسی ممتاز، خدمات مبتنی بر ابر و برنامه‌های کاربردی SaaS است. شناسایی فروشندگان شخص ثالث از همه دشوارتر است، اما خدمات DPRS باید با این چالش مقابله کند تا دیدی جامع از سطح حمله ارائه دهد.
کدام حملات را میتواند کشف کند؟
ردپای دیجیتالی سطح حمله سازمان را نشان می‌دهد و آسیب‌پذیری‌هایی را شناسایی می‌کند که میتواند منجر به حملاتی مانند سرقت حساب، سرقت اعتبار، فیشینگ، و به‌خطر افتادن پورت باز شود.
پایش تهدید دیجیتال
یک DRPS با استفاده از راه حل نظارت بر سطح حمله، تمام آسیب‌پذیری‌های دارایی را بر اساس سطح خطر، شناسایی و اولویت‌بندی می‌کند. قابلیت نظارت بر سطح حمله میتواند فورا دارایی‌های دیجیتال و آسیب‌پذیری‌های آن‌ها از جمله دارایی‌های ابری شخص دوم، سوم و چهارم سازمان را شناسایی کند.
یک DRPS توسط کارشناسان امنیت اداره می‌شود که می‌توانند به اولویت‌بندی و کاهش آسیب‌پذیری‌های شناسایی شده در سطح حمله سازمان کمک کنند.
DRPS جنبه‌های زیر را در محیط آنلاین سازمان نظارت می‌کند:
وب سطحی: وب‌سایت‌های قابل دسترس عمومی که توسط گوگل و سایر موتورهای جستجو، از جمله فروشگاه‌های اپلیکیشن موبایل، فهرست‌بندی شده‌اند.
وب عمیق: صفحات اینترنتی در دسترس عموم که توسط موتورهای جستجو نمایه نشده‌اند. شامل خدمات به اشتراک‌گذاری فایل، Google Docs، صفحات فرود داخلی، انجمن‌ها و کانال‌های رسانه های اجتماعی است.
وب تاریک: صفحاتی که یک مرورگر تخصصی فقط میتواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. یک تحلیلگر حرفه‌ای امنیت سایبری که از DPRS پشتیبانی می‌کند، میتواند دسترسی به وب تاریک را فعال کند و نقض داده‌ها و سایر تهدیدات مربوط به سازمان را نظارت کند.
سایر سطوح آنلاین: از جمله سرویس‌های ابری، برنامه‌های کاربردی SaaS، فناوری عملیاتی (OT) و دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT).
کدام حملات را میتواند کشف کند؟
نظارت بر تهدید DRPS میتواند به شناسایی بلادرنگ حملاتی مانند ربودن URL، سوءاستفاده از دسترسی ممتاز، سرقت اعتبار، حملات فیشینگ، سرقت کارت اعتباری و افشای اطلاعات شخصی کمک کند.
کاهش خطر
یک DPRS به رفع تمام تهدیدات شناسایی شده کمک می‌کند. کارشناسان امنیت این کار را به‌عنوان بخشی از مدل فناوری انسانی یک سرویس DRP انجام می‌دهند.
علاوه بر این، مجریان DRPS، خدمات کاهش تهدید را نیز ارائه می‌دهند، به این معنی که می‌توانند به‌طور مستقیم به یک تهدید پاسخ دهند، آن را جدا کرده و از محیط دیجیتال ریشه کن کنند و در عین حال تأثیر آن را بر منابع حساس به حداقل برسانند. کاهش تهدید بخش مهمی از سرویس DRPS، برای سازمان‌هایی است که امنیت داخلی آن‌ها به خوبی توسعه یافته نمی‌باشد.
استفاده از خدمات DRP
ردپای دیجیتالی: ارائه یک دید جامع از دارایی‌های دیجیتال یک سازمان و آسیب‌پذیری‌های امنیتی آن.
نظارت بر تهدید دیجیتال: نظارت مستمر بر تهدیدات جدید و مسائل امنیتی مؤثر برای حضور دیجیتالی سازمان.
کاهش خطر: اصلاح فعالانه و کاهش حملات و تهدیدهای شناسایی شده در محیط.
گفتار پایانی
شرکت‌ها می‌توانند از موقعیت امنیتی مناسب در مواجهه با خطرات دیجیتال بهره‌مند شوند. علاوه بر این، حفاظت از ریسک دیجیتال میتواند برای جلوگیری از جریمه‌های عدم انطباق، به‌ویژه برای حفاظت از داده‌های شخصی مشتریان، حیاتی باشد. با این حال، راه‌حل‌های DRP همچنین می‌توانند یک لایه حفاظتی اضافی برای تداوم کسب‌وکار و حوزه‌های حیاتی زنجیره عملیاتی شرکت، به‌ویژه آن‌هایی که به ابزارهای فناوری وابسته هستند، ارائه دهند.
همچنین میتواند منجر به افزایش اعتبار و حس اعتماد، نزد عموم شود، به‌خصوص که مردم به‌طور فزاینده‌ای از خطرات سایبری در زندگی روزمره آگاه هستند. سازمان‌هایی که تلاش‌های قابل‌توجهی برای محافظت از کاربران خود دارند، ممکن است همیشه رضایت و تائید عمومی را دریافت نکنند، اما سازمان‌ها و شرکت‌هایی که داده‌های افراد جامعه را نقض می‌کنند، بدون شک با تحقیر عمومی و در نهایت کاهش اعتبار مواجه می‌شوند.
