تعریف کوتاه
دامنه یک آدرس منحصربهفرد و ساده است که برای دسترسی به وبسایتهایی مانند “google.com” و “Facebook.com” به کار می‌رود. کاربران به لطف سیستم DNS می‌توانند با استفاده از نام دامنه به وب‌سایت‌ها متصل شوند.
آن‌چه در پادکست می‌شنویم
دامنه، همان آدرس اینترنتی است. در اینترنت پسوندهای بسیار متنوعی برای ثبت دامنه وجوددارد. هر کدام از این پسوندها، معنای به‌خصوصی دارند. به‌عنوان مثال: پسوندir یعنی سایت شما ایرانی است. پسوند Com کوتاه‌شدۀ Commerce و نشان‌دهندۀ سایت تجاری است.
توضیح بیشتر
دامنه، رشته‌ای از متن است که به آدرس Alphanumeric IP address نوشته می‌شود یعنی آدرس آی‌پی براساس ترتیب الفبا یا آلفانومر نگاشته می‌شود و برای دسترسی به یک وب‌سایت از نرم افزار کلاینت استفاده می‌شود. در زبان انگلیسی ساده، نام دامنه، متنی است که کاربر برای رسیدن به یک وب‌سایت خاص در پنجره مرورگر تایپ می‌کند. به عنوان مثال، نام دامنه گوگل “google.com” است.
آدرس واقعی یک وب‌سایت یک آدرس IP عددی پیچیده (به عنوان مثال ۱۹۲.۰.۲.۲) است؛
اما به لطف DNS (Domain Name System)، کاربران، قادر به واردکردن نامهای دامنه سازگار با انسان و مسیریابی به وب‌سایت‌های مورد نظر خود هستند؛ این فرآیند به‌عنوان جستجوی DNS شناخته می‌شود.
(DNS) دفترچه تلفن اینترنت است. انسان‌ها به اطلاعات به‌صورت آنلاین از طریق نامهای دامنه، دسترسی دارند. مرورگرهای وب از طریق آدرس‌های پروتکل اینترنت (IP) تعامل می‌کنند.
DNS نامهای دامنه را به آدرس‌های IP ترجمه می‌کند تا مرورگرها بتوانند منابع اینترنتی را بارگذاری کنند.
هر دستگاه متصل به اینترنت دارای یک آدرس IP منحصربهفرد است که از طریق آن ردیابی شده و قابل جست‌وجو است.
سرورهای DNS نیاز انسان برای به‌خاطرسپاری آدرس‌های IP را از بین می برند.
DNS چگونه کار می‌کند؟
فرآیند تفکیک DNS شامل تبدیل یک نام میزبان (مانند www.example.com) به یک آدرس IP سازگار با کامپیوتر (مانند ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱)است.
یک آدرس IP در نوار جست‌وجو و در اینترنت ثبت می‌شود که برای یافتن نشانی مورد نظر، لازم است؛ مانند داشتن نام خیابان برای پیداکردن خانه‌ای که در آن خیابان است.
چه کسی نام دامنه را مدیریت می کند؟
نامهای دامنه همگی توسط ثبت‌کنندگان دامنه مدیریت می‌شوند. هر کسی که بخواهد یک وب‌سایت ایجاد کند می‌تواند یک نام دامنه را ثبت کند؛ درحال‌حاضر بیش از ۳۰۰ میلیون نام دامنه ثبت‌شده وجود دارد.
تفاوت بین نام دامنه و URL چیست؟
(URL) که گاهی اوقات یک آدرس وب نامیده می‌شود شامل نام دامنه یک سایت و هم‌چنین اطلاعات دیگر از جمله پروتکل و مسیر است؛ به‌عنوان‌مثال، در URL ” https://cloudflare.com/learning/”، “Cloudflare.com” نام دامنه است؛ درحالی‌که “https” پروتکل و “/ Learning /” مسیر یک صفحه خاص در وب‌سایت است.
URL یا همان نشانی اینترنتی کوتاه‌شدۀ عبارت Uniform Resource Locator است. باید بدانیم که یک URL چیزی بیشتر از آدرس یک منبع منحصربهفرد در وب نیست. هر URL معتبر به یک منبع منحصر به فرد اشاره می کند. چنین منابعی می توانند یک صفحه HTML، یک سند CSS، یک تصویر و غیره باشند.
در عمل، استثناهایی وجود دارد رایج‌ترین آن‌ها یک URL است که به منبعی اشاره می‌کند که دیگر وجود ندارد یا واگذار شده‌است.
از آن‌جا که منبع نشان داده‌شده توسط URL و خود URL توسط سرور وب مدیریت می‌شود مدیریت دقیق آن منبع و URL مربوط به آن برعهدۀ صاحب سرور وب است.
بخش‌های نام دامنه چیست؟
نام دامنه‌ها معمولاً به دو یا سه بخش تقسیم می‌شوند که هر کدام با یک نقطه از هم جدا شده است. هنگامی که این نام را از راست‌به‌چپ بخوانید شناسه‌ها در نامهای دامنه از عمومی‌ترین به خاص‌ترین می‌روند. بخش سمت راست آخرین نقطه در نام دامنه، دامنۀ سطح بالا (TLD) است.
این‌ها شامل TLD های “عمومی” مانند ” com “،”net “و “org “و هم‌چنین TLD های مخصوص کشورها مانند”uk “و”jp
چگونه نام یک دامنه را امن نگه داریم؟!
زمانی که نام دامنه، به ثبت می‌رسد ثبت‌کننده، مسئولیت دارد که در زمان منقضی‌شدن دامنه، آن‌ها را به اداره ثبت اطلاع‌دهد و به آن‌ها فرصت تجدید بدهد و اطمینان حاصل کند که نام دامنه خود را از دست نمی‌دهند.
در برخی موارد، ثبت‌کننده‌ها با خرید دامنه‌هایی که منقضی شده‌اند آن‌ها را با قیمت گزاف به ثبت کننده اصلی می‌فروشند. انتخاب یک ثبت‌کننده قابل اعتماد برای جلوگیری از این نوع شیوه‌های شیادی، بسیار مهم است.
